Non estou de acordo. É imposible desandar o camiño. Imposible destruír o que alguén foi. Non se pode cambiar a ninguén se entendemos a vida como un camiño cara adiante. Podemos mudar o seu rumbo, se cadra. Pero sempre, cada un de nós, seremos a suma de tódolos acontecementos da nosa existencia.
Pero que sexamos a suma do vivido non saca que co tempo se destruise o que fumos; por h ou por b o que fuches é o que fuches, pero non é o que es. E se o ser que fuches xa non é, é por que non existe. ¿Non?
Non. O pasado é imposible destruílo. Non podes destruír "o que fuches". De feito, nunca se chega a ser "o que un foi", porque nunca o instante presente é pasado. Dito doutro xeito: por moito que cambie a nosa vida, nunca saberemos que outros xiros daría se o noso pasado fose outro (a teoría do caos).
3 comentarios:
Non estou de acordo. É imposible desandar o camiño. Imposible destruír o que alguén foi. Non se pode cambiar a ninguén se entendemos a vida como un camiño cara adiante. Podemos mudar o seu rumbo, se cadra. Pero sempre, cada un de nós, seremos a suma de tódolos acontecementos da nosa existencia.
Pero que sexamos a suma do vivido non saca que co tempo se destruise o que fumos; por h ou por b o que fuches é o que fuches, pero non é o que es.
E se o ser que fuches xa non é, é por que non existe.
¿Non?
Non. O pasado é imposible destruílo. Non podes destruír "o que fuches". De feito, nunca se chega a ser "o que un foi", porque nunca o instante presente é pasado.
Dito doutro xeito: por moito que cambie a nosa vida, nunca saberemos que outros xiros daría se o noso pasado fose outro (a teoría do caos).
Publicar un comentario